پرورش طیور

بررسی بیماری های پا در جوجه ها و پرستاران، و نیز روش های درمان آنها

بسیاری از پرورش دهنده های دامپزشکی آماتور در قطعه هایشان پرورش می دهند. این مرغ پرطرفدار بی نظیر، پایبند و بسیار مفید در اقتصاد است. با این حال، حتی جوجه ها در معرض بیماری های مختلف هستند.

این مقاله در مورد علائم بیماریهایی که سیستم عضلانی اسکلتی پرندگان را شامل می شود، از جمله پاها، و نیز یادگیری نحوه تشخیص بیماری یا یکی دیگر از آن و بحث در مورد آن به سرعت پاسخ می دهد.

علل بیماری

در میان عوامل موثر بر وقوع بیماری های مختلف پا در جوجه ها می توان ذکر کرد سه عامل اصلی:

  1. محتوای اشتباه
  2. آسیب های اندام؛
  3. کمبود ویتامین در رژیم غذایی و وراثت.

در شرایط شلوغ و مسکن نزدیک، احتمال گسترش پاتولوژی اندام در هر دو مرغ و پرندگان بالغ بسیار افزایش می یابد. جوجه ها پرندگان بسیار پر جنب و جوش هستند، عمدتا بر روی پنجه های خود حرکت می کنند. در روز، پرندگان به طور مداوم نیاز به حرکت و پا زدن دارند، در غیر این صورت خطر ابتلا به مفاصل را افزایش می دهد.

عدم رعایت تمیز بودن در خانه مرغ و راه رفتن، مسدود شدن سطح با بستر کثیف و زباله های مختلف، موجب توسعه بیماری های عفونی (مانند چروک ها) و آسیب های آسیب دیده می شود. باید به یاد داشته باشید پا مرغ به راحتی توسط بقایای مختلف و موضوعات مختلف زخمی می شود.

کمبود ویتامین های گروه B، ویتامین A، D و E، می تواند به طور مستقل باعث پیشرفت بیماری ها شود و تاثیر عوامل دیگر را افزایش دهد. Avitaminosis به ویژه خطرناک است زیرا همیشه نه تنها سیستم اسکلتی عضلانی، بلکه سیستم های دیگر بدن نیز تحت تاثیر قرار می گیرد. این به طور قابل توجهی کیفیت زندگی جوجه ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

راهنما بعضی از بیماری ها (مثلا انحنای انگشتان) می توانند به عنوان یک بیماری ارثی انتقال یابند. برای حذف نفوذ بیشتر فاکتور ژنتیکی در گله ضروری است پرنده بیمار را از پرورش حذف کند.

بیماری های ناخوشایند و درمان آنها

نقرس

نقرس بیماری است که به علت اختلال متابولیک یا دقیقتر متابولیسم پروتئین رخ میدهد. یک پاتولوژی مشخص، انباشت نمکهای اسید اوریک در مفصل و عضلات است.

اغلب علت این بیماری رژیم غذایی نامناسب، تحرک کم مرغ، و همچنین حضور کودهای معدنی برای گیاهان در خوراک می شود.

علائم

علائم نقرس در مرغ عبارتند از:

  • بی تفاوتی، بی حوصلگی و ناشی از پرنده؛
  • وقوع تومور، مهر و موم و رشد در مفاصل پا، تغییر شکل تدریجی اندام ها و کاهش تحرک مشترک.

درمان

اساس درمان پرندگان در نقرس، عادی سازی متابولیسم و ​​دفع اسید اوریک اسید از بدن است. ضروری است که رژیم غذایی پروتئین را کاهش دهید، دوره ای از درمان با دارو Atofan را انجام دهید.

همچنین برای دو هفته توصیه می شود به پرنده نوشابه های گازدار بر اساس محاسبه 10 گرم در هر فرد.

مرغ مرطوب

تحت این نام یک مجموعه کامل از آسیب های مختلف وجود دارد، علائم اصلی که لنگش یک مرغ مرطوب است. پرندگان لاغر می توانند به دلایل مختلف، از جمله شما می توانید لیست کنید:

  1. آسیب های مکانیکی (کاهش، کبودی، انحراف مفاصل، انفجار، و غیره)؛
  2. آسیب به اعصاب که اندام اندام را حفظ می کنند.

علاوه بر این، لنگه ممکن است به علت بیماری کلیوی خفیف باشد.

علائم

نشانه های لنگش مرغ ممکن است ناگهان به طور کامل رخ دهد و ممکن است به تدریج بدتر شود. اغلب این آسیب شناسی در رفتار مبهم مرغ ظاهر می شود:

  • پرنده لرزان؛
  • با سختی حرکت می کند
  • اغلب بال های خود را فلپ می کند و حتی پس از اجرای کوچک می نشیند

در معاینه، مفاصل متورم، زخم، نعناع و غیره می توانند تشخیص داده شوند.

درمان

اولین چیزی مرغ مرغ باید از بقیه پرندگان گرفته و جدا شوند. جوجه ها نسبت به بستگان بیمار یا تضعیف شدید هستند. پرنده لنگ ممکن است توسط جوجه های دیگر مورد حمله قرار گیرد.

با این حال، پرنده باید تماس بصری با گله داده شود - بنابراین احساس آرامش می کند.

اگر در طول آزمایش خارجی، برش ها و زخم ها بر روی پاهای مرغ یافت شود، آنها باید با محلول سبز درخشان برای جلوگیری از عفونت و گسترش عفونت درمان شوند.

درمان بیشتر شامل یک مکمل متعادل و کامل با مکمل های ویتامین می باشد.
اگر هیچ صدمه خارجی در ناحیه پرنده وجود نداشته باشد، مرغ باید به دامپزشک مراجعه شود. شاید لنگش به علت بیماری داخلی، و در این مورد نمی تواند بدون کمک حرفه ای انجام دهد.

آرتروز و تاندونوژینیت

این دو بیماری ضایعات مشترک مفاصل و رباط ها هستند. آرتریت التهاب مفاصل است، به دلیل توده عضلانی بالا و تحرک کم، اغلب در جوجه های گوشتی اتفاق می افتد. Tendovaginitis التهاب رباط ها است و در پرندگان مسن بیشتر است.

علل آرتریت و تاندونوژینیت در جوجه ها و پرستاران معمولا آسیب های مکانیکی پاها و ورود باکتری های بیماریزا هستند. عوامل تشدید کننده شامل تراکم بالا، بستر کثیف و مراقبت از پرندگان با کیفیت پایین است.

علائم

علائم آرتریت و تاندونوگنینیت عبارتند از:

  • تحرک بسیار کم پرندگان بیمار؛
  • بزرگ، گرم به مفاصل لمسی.

برای مرغ بسیار مضر است که مفاصل و رباط ها تحت تاثیر قرار گیرد نه تنها حرکت می کند، بلکه فقط بر روی صخره نشسته و باعث می شود که اوضاع بدتر شود.

درمان

در اولین نشانه ای از آرتریت یا تمپواژینیت، مرغ بیمار باید از بستگان جدا شود و مطمئن شوید که دامپزشک را نشان می دهد. اغلب در این بیماری ها، دوره ای از آنتی بیوتیک ها مانند سولفادیمتوکسین و آمپی سیلین تجویز می شود.

توجه! این دارو به صورت عضلانی یا با غذا تزریق می شود.

جابجایی تاندون (پرویز)

این یکی دیگر از بیماری های نخاعی است که با آسیب به رباط های پا در جوجه ها مرتبط است. این اغلب در جوجه های پرورش سریع گونه ها، به عنوان مثال، در جوجه های گوشتی رخ می دهد. وقوع پروز در ارتباط با:

  1. تغذیه نامناسب
  2. کمبود ویتامین B در غذا؛
  3. تا حدودی با سستی ژنتیکی است.

علائم

در نتیجه جابجایی تاندون، پرندگان مفاصل پیچ خورده و غیر طبیعی پیچیده بین شکم و ساق پا را به دست می آورند. با یک بیماری پیشرفته، مرغ توانایی خود را برای ایستادن بر روی پاهای خود، حرکت در اطراف و به طور کامل زندگی می کند، از جمله خوردن و آشامیدن، از دست می دهد.

درمان

اگر در مرحله اول تشخیص داده شود، پروزیس درمان می شود. پرندگان بیمار جدا شده و به یک رژیم متعادل با مقدار بالای منگنز و ویتامین B منتقل می شوند. در مورد ضایعات شدید اندام، هیچ راهی برای از بین بردن مرغ بیمار وجود ندارد.

کنمیودوکوپتوز

این بیماری، همچنین به نام چاقی جوجه، ناشی از شکست پوست مرغ با نوع خاصی از مرزه scabies است. اگر چه cnemidocoptosis به انسان منتقل نمی شود، حتی اگر فقط یک پرنده آلوده باشد، احتمال بالقوه عفونت در داخل گله مرغ وجود دارد.

Knemidokoptoz به دلیل شرایط بدی از پرندگان رخ می دهد، یعنی - به دلیل خاک در خانه مرغ. مطلوب ترین محیط برای رشد تیک یک بستر گرم مرطوب است. در مرغ مرغ، پرندگان به طور مداوم در تماس با بستر هستند، به عنوان یک نتیجه که عفونت بز بزرگ عفونی با مرج انگور مرغ امکان پذیر است.

علائم

ظهور کننیدیدوکوپتوز نسبتا قابل توجه است. رشد های مختلف بر روی پاها پرنده ظاهر می شوند، مقیاس های پوستی در مناطق آسیب دیده با شکوفه های سفید پوشیده شده و به تدریج پوسته پوشیده می شوند. با تشکر از این علامت در مردم عفونت مرغی به نام "پا آهک" یا "بیماری لیمو" نامیده می شود.

فعالیت حیاتی نابینایان پوستی در پوست پرنده اتفاق می افتد. انجیر و لارو آنها از طریق گذر در لایه های ذاتی پوست پوست، به عنوان یک نتیجه که پرنده مرغ تجربه خارش شدید.

اغلب پرندگان بیمار می توانند زخم های خود را روی پای خود بکشند. علاوه بر این، وضعیت ناراحت کننده خارش ثابت اثر منفی بر رفتار پرنده دارد - مرغ شروع به رفتار بسیار بی قرارانه می کند.

درمان

کنمیودوکوپتوز به راحتی قابل درمان است. درمان اصلی شامل حمام های صابون است: مرغ گرفتار است و پاهای آن در نیم ساعت در محلول صابون قرار می گیرند. پس از این روش، مناطق آسیب دیده را می توان با یک راه حل از کریولین یا توس توس. درمان باید قبل از اینکه علائم ناپدید شود انجام شود.

در غیاب درمان کافی، بیماری ممکن است به مرحله مزمن برود و به علت عفونت شدید بیماری، اغلب جوجه ها می توانند از عصب خارش جلوگیری کنند.

لذت بردن از یک ویدئو جالب در مورد Knemidokoptoz:

انحنای انگشتان و بدرفتاری انگشتان

آسیب های پا نیز مشکلات رایج هستند که هنگام پرورش جوجه ها بوجود می آیند.

انحنای انگشتان انگشتان انگشتان دست خود را به سمت انگشتان دست می اندازد. پرنده روی سطوح جانبی پاها حرکت می کند. علل پاتولوژي معمولا با نقصان محتواي جوجه هاي نوزادان و همچنين با وراثت همراه است.

انگشتان می توانند به علت تغذیه نامناسب، شرایط جوجه کشی، بستر نامناسب (سطح مش) و درجه حرارت محیط کم ایجاد شوند.

انگیزه انگشتی انگشتان دست انگشتان انگشتان انگشتان دست است. انگشتان دست و پا را زیر پا می گذارند. پرندگان با چنین اختلال عملکرد ضعیفی دارند، اغلب جوجه ها در سن کمتر می میرند.

راهنما علاوه بر عوامل ژنتیکی، بروز انقباض انگشت نیز تحت تأثیر محتوای ریبوفلاوین پایین در غذای جوجه ها قرار دارد.

درمان

متاسفانه، این آسیب شناسی ها برای درمان بسیار دشوار است، و تنها زمانی که بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده می شود، می توان وضعیت را بهبود بخشید.

در مورد انحنای انگشتان، جوجه ها از بستگانشان حذف می شوند، خوراک کامل و اضافه کردن ویتامین ها به غذا می دهند.

هنگامی که انگشتان مجعد مرغ بیمار نیز از بقیه جدا شده و به یک رژیم غذایی حاوی محتوای بالایی از ریبوفلاوین منتقل می شود.

اقدامات پیشگیرانه

همانطور که می دانید، هر گونه بیماری بسیار ساده تر است تا از درمان جلوگیری شود. بنابراین، هنگامی که پرورش مرغ به خصوص باید توجه به پیشگیری از بیماری های مختلف، از جمله ضایعات پا:

  1. قاعده اصلی این است که روزانه پرندگان را برای کبودی، بریدن و سایر آسیب های اندام بازرسی کنند. جراحات ممکن است در هر گونه پرنده ای اتفاق بیفتد تقریبا بدون وابستگی به شرایط بازداشت، بنابراین هر چه زودتر آسیب را شناسایی کنید، بهتر است.
  2. با این حال، محیط زندگی راحت و ایمن برای جوجه ها را نادیده نگیرید. جارو مرغ و محل پیاده روی باید به اندازه کافی آزاد باشد، هیچ تاثیری از پرنده های پر سر و صدا نباید داشته باشد.

    بستر در خانه مرغ همیشه باید تازه، تمیز و خشک باشد، و نباید اشیاء و نخ های تیز در راه رفتن داشته باشد - اینها کسانی هستند که اغلب به پاهای مرغ آسیب می رسانند.

  3. پرندگان را با یک رژیم غذایی متعادل ارائه دهید. اجتناب از کمبود ویتامین. علاوه بر این، اجازه ندهید کود معدنی وارد غذای پرنده شود.
  4. انتخاب مصنوعی پرندگان را انتخاب کنید. بیمارانی که مبتلا به اختلالات سیستم اسکلتی عضلانی هستند، و همچنین پرندگان با انحنای و ناخوشایند انگشتان، باید از تولید مثل محافظت شوند.

نتیجه گیری

بیماری های پا می تواند به طور جدی سلامتی مرغ را تضعیف کند و باعث آسیب جدی به کل گله شود. این به خصوص در مورد بیماری های عفونی است. بنابراین، سعی کنید از ظهور بیماری های پا در جوجه های خانگی خود جلوگیری کنید زیرا اقدامات مراقبت و پیشگیری بسیار مشکل تر از درمان است.