پرورش طیور

مرغ علفهای هرز: مشخصات و مشخصات گونه

یکی از برجسته ترین نظم در مورد جوجه ها، خانواده گیاهان بزرگ است که نمایندگان آنها نیز مرغ های علف های هرز نامیده می شوند. علاقه به آنها نه تنها به دلیل نام غیر معمول، بلکه به رفتار و نحوه زندگی آنها نیز اهمیت دارد. در مقاله ما این گونه را توصیف می کنیم و به شما می گویم که چگونه جوجه ها را جمع آوری کن.

جوجه های علفی چه کسی هستند؟

یکی از ویژگی های متمایز مرغ علف های هرز یک روش بی نظیر تولید مثل است که تخمک را انکوب نمی کند. پس از رها کردن انکوباسیون، نمایندگان این گونه در ادامه گونه ها با قرار دادن در انکوباتور ها، که آنها را به طور مستقل ساخته شده است درگیر شده است.

مهم است! اگر شما به طور ناگهانی تصمیم به پرورش این گونه های عجیب و غریب در مهد کودک، مهم است که جفت پرندگان در اتاق های مختلف، در غیر این صورت ممکن است بین آنها جنگید.
انکوباتور یک تپه زباله است که در آن زمین، شاخ و برگ و سایر مواد آلی مخلوط می شوند. ارتفاع آن می تواند بیش از 1 متر باشد و قطر آن چند متر است. با توجه به آوارهای پوسیدگی، دمای کافی در کوه نگهداری می شود و رطوبت موجود است، بنابراین تخم مرغ درون آنها در شرایط مناسب برای آنها نگهداری می شود.

به طور خلاصه نمایندگان این گونه را به شرح زیر شرح می دهیم:

  • افراد به تنهایی؛
  • رنگ نرم داشته باشد
  • آنها دارای پاها قوی و بلند هستند
  • بعضی از قسمتهای سر از دست نمیدهند؛
  • یک دم بلند داشته باشید
  • در ظاهر آنها شبیه بوقلمون هستند؛
  • وزن می تواند از 500 تا 2 کیلوگرم باشد.

یاد بگیرید چگونه به فاز زدن و طاووس در خانه بپردازید.

محل سکونت

زیستگاه طبیعی این گونه در نیمکره جنوبی است. مرغ های علفی در ناحیه بین جزایر نیکوبار و فیلیپین یافت می شوند که بر جنوب جزیره استرالیا تاثیر می گذارند و در بخش جنوب شرقی پلینزی مرکزی زندگی می کنند.

آیا می دانید؟ نام آن، "جوجه های علف های هرز"، پرندگان دریافت شده به دلیل این واقعیت است که آنها یک انکوباتور برای تخم مرغ از زباله و زباله ساخت.
تا رسیدن بلوغ، نمایندگان جوجه ها با یک شیوه زندگی متفاوت، در جنگل زندگی می کنند. اغلب آنها می توانند بر روی زمین پیدا شوند و تنها در موارد نادر زمانی که احساس خطر می کنند، می توانند پایین بیایند تا به نزدیکترین بوش بروند و از دشمن پنهان شوند. در طی پرورش، پرندگان در گروه های کوچک زندگی می کنند.

انکوباتور طبیعی

وظیفه خانمهای این گونه فقط به کلاچ می رسد، وظایف دیگر توسط مرد انجام می شود. کل فرایند شامل مراحل زیر است:

  1. حتی قبل از شروع تخمک گذاری، مرد باید انکوباتور را آماده کند. برای این، او برگهای افتاده را در شمع جمع می کند و یک مهد برای نوزادان آینده را تشکیل می دهد.
  2. پس از اینکه شاخ و برگ شروع به پوسیدگی می کند، زن باید نقش خود را برآورده کند - او تخم های خود را می بندد.
  3. پس از آن، زن انکوباتور را ترک می کند و مرد برای مراقبت از فرزندان آینده باقی می ماند: کنترل هایی که تخم مرغ همیشه گرم است، برگ ها را پراکنده می کند و یا در طول گرم شدن لایه او را نازک می کند.
مهم است! در فصل گرم، لایه بالایی انکوباتور باید از شن و ماسه ساخته شود که از گرم شدن جوجه جلوگیری می کند.
بنابراین، تنها پدرشان مسئولیت زندگی بچه های کوچک است.

پرورش جوجه ها

پس از تولد جوجه ها، مادرشان به آنها توجهی نمی کند. مراقبت از فرزندان، کار خروس است. فقط از یک تخم مرغ از جوجه خارج می شوید، جوجه ها بلافاصله بیرون نمی روند و بعد از ساعت 12-12 ساعت، آنها شروع به فعالیت می کنند تا غذای خود را پیدا کنند. در اولین روز زندگی، آنهایی که کوچک هستند در حال حاضر به طور مستقل حرکت می کنند، جمع آوری غذا برای خود، و پس از آن به لانه خود، که در آن خروس در انتظار آنها است. او به فرزندانش کمک می کند تا در شبانه خود دفن کنند و او به طور مداوم در نزدیکی او قرار دارد و از جوجه ها محافظت می کند تا کاملا مستقل شوند. در این زمان، مادر خود را به سرگرمی اختصاص می دهد، او را ترک می کند و در مورد فرزندش نگران نیست، زیرا تحت حفاظت از مرد قرار دارد.

از گونه های تزئینی مرغ مانند: Araucana، Ayam Tsemani، هامبورگ، چینی ابریشم و Sebright را بررسی کنید.

پرورش جوجه ها

این گونه امروزه توسط مردم طلاق داده نشده است، زیرا با محتوای آن دشواری زیادی وجود دارد. علاوه بر این، تعداد تخم های تولید شده کوچک است و هزینه های پرورش بسیار دشوار است.

آیا می دانید؟ تا زمانی که حدود 30 تخم مرغ در انکوباتور گذاشته شود، مرد از زن خارج نخواهد شد و برای فرزندان خود مراقبت نخواهد کرد.
جوجه های علفی پرنده های بسیار پر جنب و جوش هستند. در حال حاضر آنها در خانه نشخوار نمی شوند، این پرندگان تنها در وحشی یافت می شوند. این جوجه های شگفت انگیز است که تصویر استاندارد ساختار خانواده این پرندگان را به تصویر می کشد.